فوز المبین

اکبر هاشمی بهرمانی (زادهٔ ۳ شهریور ۱۳۱۳ در رفسنجان - درگذشتهٔ ۱۹ دی ۱۳۹۵ در تهران) مشهور به علی اکبر هاشمی رفسنجانی روحانی سیاستمدار ایرانی، مفسر قرآن،[۲][۳] رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ایران، نمایندهٔ مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری و رئیس هیئت مؤسس و هیئت امنای دانشگاه آزاد اسلامی بود. وی نخستین رئیس مجلس شورای اسلامی و چهارمین رئیس جمهور ایران در دو دوره پیاپی بین سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۶ بوده و به عنوان یکی از پرنفوذترین شخصیت‌های سیاسی جمهوری اسلامی شناخته می‌شد. او در همه ادوار مجلس خبرگان رهبری نماینده بوده و از ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰، دومین رئیس این مجلس بود.

سیاست رفسنجانی تا زمانی که قدرتی در دست داشت، مبتنی بر مزربندی شدید بین خودی‌ها و غیرخودی‌ها، حفاظت از خودی‌ها در قدرت، و حذف دگراندیشان بود.[۴]

ثبت رکورد تورم پنجاه درصدی و فشار شدیدی به طبقات محروم از ویژگیهای دوران ریاست جمهوری هاشمی بر ایران و حاصل سیاستهای تعدیل اقتصادی وی در دوران ریاست جمهوری طی سالهای ۱۳۶۸ الی ۱۳۷۶ بوده است.[۵] هاشمی معتقد بود که این سیاست‌ها قربانی‌های خاص خودش را دارد و نمی‌شود برای آن‌ها کاری کرد.[۶] مسئولین دولت وی که دولت سازندگی نامیده می‌شد معتقد بودند «حتی اگر در فرایند تعدیل، ۱۵ درصد جمعیت کشور که عموماً دهک‌های محروم جامعه بودند در زیر چرخ‌های توسعه له شوند، اشکال ندارد.»[۷]